PROMISE

ဒီပံုကေတာ႔ အခုေနာက္ဆံုး အေခါက္ ကေလာသြားတဲ႔လမ္းေဘးက ေတာင္ကုန္းေလးေပၚမွာ ဒီပံုက မန္းေလးမွာ ဒုတိယအႀကိမ္ေတြ႕တုန္းက ရိုက္ထားတာ ဒီပံုကေတာ႔ ပထမဆံုး ခ်စ္သူျဖစ္တဲ႔ေန႔က ရိုက္ထားတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အမွတ္တရ ျဖစ္စရာအေကာင္းဆံုးကေတာ႔ ဒီလက္ကေလးေတြကို ရိုက္ထားတဲ႔ ပံုေလးေတြေပါ႔ တခ်ိဳ႕ပံုေလးေတြကို အရမ္းလွတယ္လို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကေျပာၾကတယ္ တခ်ိဳ႕ကေတာ႔ မလွဘူး. ဒါေပမယ္႔ အမွတ္တရ ရိုက္ထားတာဆိုေတာ႔ တစ္သက္တာ ထာ၀ရေပါ႔။

As i looked into Urs eyes I knew something was wrong And then U said goodbye We had been together too long U said you didn't feel for me The same way i did for U And after years of Ur love We are actually through I said U won't go U said U can't stay But would all end that day I told U how I would miss Each and every day And that was when we kissed And U turned and walked away . . .

အတိတ္သည္ အိမ္မက္ဆန္၏။ သို႔မဟုတ္ မရွိေတာ႔သည္ကို ရွိေသးသေယာင္ အျဖစ္ အိမ္မက္ ပမာ လွည္႔စားျခင္း ပင္ျဖစ္သည္။ ထို အတိတ္ေၾကာင္႔ပင္ သူသည္ ၀မ္းနည္းရမည္ေလာ ၀မ္းသာရည္ေလာ မေျပာတတ္ေပ။ သို႔ေသာ္ ဆြတ္ပ်ံ႕ၾကည္ႏူးလြမ္းဆြတ္ မိသည္ကိုမူ သူသိသည္။ တရံတခါေတာ႔ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ေတြးမိသည္။ ေသျခင္းတရား ဟူသည္ မသိႏိုင္ေသာ အနာဂတ္ဆီသို႔ သယ္ပို႔ေပးျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔အတူ သိခဲ႔ၿပီးေသာ အတိတ္ဆီသို႔ သယ္ပို႔ေပးႏိုင္ေသာ အရာရွိခဲ႔ပါမူ ေကာင္းမည္ေလာဟု...။ မွန္သည္ ေကာင္းမ်ား ေကာင္းမည္ေလာဟု သူေျပာသည္ ။ အဘယ္ေၾကာင္႔မူ ေကာင္းမည္ဟုလည္း အာမမခံႏိုင္ ဆိုးမည္ဟုလည္း မသိႏိုင္ေသာေၾကာင္႔ ပင္။ အမွန္ေတာ႔ အတိတ္သို႔လြမ္းဆြတ္ျခင္းဟူသည္မွာ ခံစားမွဴပင္ ျဖစ္သည္။စိတ္သို႔ အစိုးမရျခင္းလည္းျဖစ္သည္။ တိမ္မရွင္းေသာ္လည္း သာေသာလသည္ ထိန္ထိန္လင္းစျပဳေလၿပီ...။သူသည္ အေနာက္လမ္းရိုးအတိုင္း ေလွ်ာက္လာေန၏။ေဆာင္းအကုန္ေႏြအကူးမို႔ ေႏြဦးကလဲ မပီျပင္ေသး။ခ်မ္းစိမ္႕႕စိမ္႕ႏိုင္ပင္ ႏိုင္ေသးေတာ႔၏။ တေလာကလံုး အိပ္ေမာက်ေနခ်ိန္ တိတ္ဆိတ္လြန္းလွေသာေၾကာင္႔ လေရာင္သည္ပင္ ျဖဴလႊလႊ မွ ျဖဴေလွ်ာ္ေလွ်ာ္ ရွိေနေလသည္။ ထိုတိတ္ဆိတ္ေသာ ညကာလတြင္ တခါတရံ ေႀကြက်ေသာ ရြက္ေႀကြမ်ား၏ အသံသာ ၾကားရ၏။ တေျဖးေျ

ညီမငယ္ ငွက္ကေလး တဂ္ထားလို႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ကေတာ႔ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ႔တာေတြ အမ်ားႀကီးေပါ႔၊ ေလယာဥ္ပ်ံႀကီးေမာင္းခ်င္တယ္၊ ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀ ကိုေတာ႔ ငယ္ငယ္ကထဲက အရိုးသားဆံုး ရွင္သန္ခဲ႔သူပါ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အတန္းတိုင္းမွာ စာေတာ္တဲ႔ နာမည္ႀကီးေက်ာင္းသားထဲမွာ မပါ၀င္ေပမယ္႔ အလယ္တန္းကေန တကၠသိုလ္ ေရာက္တဲ႔အထိေတာ႔ အၿမဲတက္ႀကြေနတဲ႔ active ျဖစ္တဲ႔. ခင္စရာေကာင္းတယ္လို႔ သူငယ္ခ်င္း ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက သတ္မွတ္ေပးၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔မိသားစုဟာလည္း အခ်မ္းသာဆံုး စာရင္းမွာ မပါ ေပမယ္႔ ကိုယ္႔အလုပ္နဲ႔ကိုယ္ ပံုမွန္ လည္ပတ္ေနတဲ႔ အင္မတန္ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းတဲ႔ မိသားစုပါ။ ကၽြန္ေတာ႔အေဖဟာ အလြန္ေခါင္လွတဲ႔ သရက္ကန္ဆုိတဲ႔ ရြာေလးတစ္ရြာကပါ။ရြာနာမည္ကိုေတာ႔ ၾကားဖူးၾကမွာပါ ေတာရြာေလးတစ္ရြာဆိုေတာ႔ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ိဳးရိုးေပါ႔။ပံုျပင္ေတြ ၀တၳဳေတြထဲကလိုေတာ႔ မဆင္းရဲပါဘူး ရြာမွာဆို အေဖတို႔ ပိုင္တဲ႔ လယ္ေတြဟာ လက္ညိဳးထိုးမလြဲေပါ႔လို႔ ရြာကလူႀကီးေတြက ေျပာျပၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ကိုယ္႔ဒူးကိုယ္ခၽြန္ၿပီး ထူးခၽြန္ခ်င္တဲ႔အေဖဟာ ရြာမွာလယ္လုပ္ရတာကို မေပ်ာ္ပိုက္ခဲ႔ပါဘူး။အေဖတို႔ရြာဟာ ေခါင္လြန္းတဲ႔အတြက္ ကားကိုေတာင္မွ တစ္ရက္ခရီးရွိတဲ႔ ၿမို႕ကိုသြားမွ ျမင္ရတယ္တဲ႔၊ဒါေပမယ္႔ အ

ကြၽန္မကို ဒီလမ္းေလးထဲသို႔ေနာက္တစ္ႀကိမ္ေလွ်ာက္လွမ္းမိေစလိုက္သည္မွာ...ဘယ္အရာျဖစ္မလဲဆိုတာ ကြၽန္မမခြဲျခားႏိုင္ခဲ႕၊ သစ္ရြက္ေၾကြမ်ားက ၀င္ခါစေနေရာင္ေအာက္မွာ ေျပးလႊားေနပံုကတစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုမ်ားလြမ္းေစေခ်င္ေရာ႔သလား.... ဟိုးယခင္ႏွစ္မ်ားစြားကေတာ႔.. ေမာင္႕ရဲ႕လက္ကိုတြဲရင္း ဒီလမ္းေလးထဲမွာ ကြၽန္မတို႔လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကေပါ႔... အခုေတာ႔... သစ္ရြက္ေၾကြေလးေတြသာ စကားတတ္မယ္ဆိုရင္...သူတို႔ေတြ ေမာင္႔ကိုေတာ႔ ေမးၾကေပလိမ္႔မည္ ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ အိမ္မက္မ်ားသာျဖစ္လိုင္ခ်င္ဧ။္.. သူဆိုျပခဲ႔ဖူးတဲ႔ သီခ်င္းေလးေတြနဲ႔ ကဗ်ာေလးေတြကို လြမ္းမိတာကြၽန္မအျပစ္မ်ားျဖစ္ေနၿပီးလားမသိ..အားလံုးကိုလိမ္ညာလို႔ရႏိုင္ခဲ႔ေပမယ္႔.. ငါ႔ကိုယ္ငါလိမ္ညာလို႔မရခဲ႔တာ အေစာကတည္းကငါသိခဲ႔သင္႔တာေပါ႔ ေမာင္ရယ္..ေနာ္ ကဲငါျပန္ေတာ႔မယ္ေမာင္.. အို .... ျပန္လို႔ဘယ္ျဖစ္အံုးမလဲ ဒီလမ္းေလးထဲက အလွဆံုး ဧကရာဇ္ပင္ႀကီးရဲ႕ ပင္စည္မွာ ငါ႔ေမြးေန႔အမွတ္တရ နင္ထြင္းေပးခဲ႔တဲ႔ ငါ႔နာမည္ေလး စာသံုးလံုးကိုေတာ႔ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ငါၾကည္႔ခ်င္ေသးတယ္... ႏွစ္ေတြၾကာလို႔ ေဟာင္းသြားတဲ႔စာလံုးေလးေတြက.. ေက်ာက္ျဖစ္သြားတဲ႔ ကြၽန္မႏွလံုးသားနဲ႔ပင္ တူေလွ်ာ႔ထင္သည္.. ကဲအခုေတာ႔ ဒီလမ္းေလးထဲကေန ကြၽန္မတ

တစ္ခါတုန္းက Moses (မိုးစစ္) ဆိုတဲ႔လူတစ္ေယာက္ရွိသတဲ႔။ ဒီလူဟာ အရမ္းရုပ္ဆိုးတယ္၊ ပုပုတိုက္တိုက္ အရပ္နဲ႔ ခါးက ကုန္းေသးသတဲ႔၊ တစ္ရက္မွာ သူဟာ ဟန္ဘက္္(ခ္)ၿမိဳ႕က ကုန္သည္ႀကီးတစ္ဦးအိမ္ အလည္ေရာက္တယ္၊ အဲ႔ဒီကုန္သည္ႀကီးမွာ အင္မတန္ ေခ်ာေမာလွပတဲ႔ သမီး Frumje (ဖရြန္ေဂ်)ကို မိုးစစ္ ကဘယ္လိုမွေမွ်ာ္လင္႔လို႔ မရႏိုင္ေပမယ္႔ ခ်စ္မိသတဲ႔၊ အဲ႔ဒါ ဒီ မိုးစစ္ ရဲ႕ အခ်ိဳးမက်န အရုပ္ဆိုးတဲ႔ ရုပ္နဲ႔မို႕႔ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ျငင္းဆန္တာေပါ႔ သူက ေကာင္မေလးကို ခြဲခြာခါနီးမွာ သတၲိေတြေမြး.. ေနာက္ဆံုး အခြင္႔အေရးတစ္ခုအေနနဲ႔ စကားေျပာဖို႔ ေလွကားက တက္သြားသတဲ႔ ..... နတ္သမီးေလးလို မဟာဆန္တဲ႔ အေခ်ာအလွက ျငင္းတာေပါ႔၊ မိုးစစ္ ကို ၾကည္႔ေတာင္မၾကည္႕ဘူးတဲ႔၊ မိုးစစ္က ရွက္ရွက္နဲ႔ေမးတယ္ ေကာင္းကင္ဘံုမွ လက္ထပ္ပြဲေတြ လုပ္ၾကတယ္ ဆိုတာ မင္းယံုလားတဲ႔၊ ေကာင္မေလးက လည္းယံုတယ္ေပါ႔၊ လူငယ္တစ္ေယာက္ကို နတ္မင္းႀကီးက ေမးတယ္၊ ဘယ္မိန္းကေလးကို မင္းလက္ထပ္မလဲ ဆိုေတာ႔ လူငယ္က ကၽြန္ေတာ္ေမြးကတည္းက ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ဖူးစာရွင္ မိန္းကေလးရွိေနပါၿပီတဲ႔၊အဲ႔ဒီေတာ႔ နတ္မင္းႀကီးက ေျပာတယ္ ဒါေပမယ္႔ မင္းဇနီးျဖစ္မယ္႔ မိန္းကေလးက ခါးကုန္းႀကီးျဖစ္လိမ္႔မယ္တဲ႔..၊ လူငယ္ေလးက ျပန္ေျပာတယ္။ ေကာင္းပါ

မူလတန္းေက်ာင္း ေလးပါ။ ရွမ္းျပည္နယ္က ေတာရြာေလးတစ္ရြာမွာ တည္ရွိပါတယ္။ စိန္ပန္းေတြ ေ၀ေနေအာင္ ပြင္႔တဲ႔ ရာသီမွာ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေက်ာင္းေလးကို ေရာက္ခဲ႔ပါတယ္။ ဒီေက်ာင္းေလးေရွ႔ကိုေရာက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ စိတ္ေတြ ဟိုးငယ္ဘ၀ဆီကို ရြက္လြင္႔မိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြဟာ မ်ားသာအားျဖင္႔ အထက္တန္းေက်ာင္းေတြ တကၠသိုလ္ႀကီးေတြကိုသာ မတက္ဖူးရင္ေနမယ္ ငယ္ဘ၀မွာတုန္းကေတာ႔ ေက်ာင္းရွိတဲ႔ေနရာမွာ ေနတဲ႔သူတိုင္း မူလတန္းေက်ာင္းေလးကို ေတာ႔ တက္ဖူးၾကမွာပါ။ ဒီေက်ာင္းေလးကို ျမင္ရေတာ႔ ဦးစြာပထမ ျဖဴစင္မွဴကို ျပန္ခံစား ရတယ္။ မူလတန္းေက်ာင္းေလးမွာ လူတန္းစားခြဲျခားမွဴေတြ ဆင္းရဲခ်မ္းသာခြဲျခားမွဴေတြ အသားေရာင္ခြဲျခားမွဴေတြ မရွိဘူးေလ။ ဘယ္သူကဆင္းရဲၿပီး ဘယ္သူကခ်မ္းသာတယ္ဆိုတာ တကယ္ကိုမေတြးျဖစ္ၾကပါဘူး။ အသက္ႀကီးလာမွသာ ေၾသာ္သူကေတာ႔ ငယ္ငယ္ကထဲက ခ်မ္းသာၿပီး သူကေတာ႔ ငယ္ငယ္ကထဲက ဆင္းရဲတာပါလားလို႔ိသိလာတယ္။ ငယ္တုန္းကေတာ႔ အေရာင္ေတြမစြန္းထင္းေသးဘူးေပါ႔။ အခုေတာ႔ ဟိုးငယ္ငယ္မူလတန္းတက္ခဲ႔ တုန္းကခင္ခဲ႔တဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြဟာ တစ္ေယာက္တကြဲစီျဖစ္လို႔ေပါ႔။ တခ်ိဳ႕က ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ တခ်ိဳ႕ က ဒီမွာပဲ အရမ္းခ်မ္းသာတဲ႔ဘ၀ေတြပိုင္ဆိုင္လို႔ တခ်ိဳ႕ကေတာ႔ ဆရာေတြဆရာမေတြ ျပန္ျဖစ္လို